کل دے ویہڑے چرخہ، پونی

کھتر کھلری کھاد

ماپے میرے پتھر پھاڑ کے

اکھوا گئے فرہاد

اج دیاں اکھیاں عینک لا کے

ویکھن اپنا آپ

اَج دا سُورج دُھپ دے رُوپ چ

پیا کھنڈا وے تاپ

بھلکے دی اکھیاں نوں چوبھے

میزائلاں دا دُھوں

کل دے بُڈھے پِنجن بِنج کے

بھلی اُڈائی رُوں

ماجد صدیقی (پنجابی کلام)