ماجد صدیقی (پنجابی کلام) ۔ غزل نمبر 96
ممٹی وچوں اوہنے، پلّہ چھنڈ، بجھارت پائی
میں پاگل نوں، شام توں فجری تیکر نیند نہ آئی
جیون دی ایس شاخ دے ننگ نوں، جے کر ڈھک نہ سکیں
ڈَھیہہ پُو سُکھ دیا پِیلیا پَترا، کیہ توں کھڑ کھڑ لائی
ہائے اوہ پہل سمے دی سدھر، کلیوں پھل بنن دی
ہائے اوہ میرے دل دی ٹھنڈک، اکھیاں دی رشنائی
اوہنے ساڈے ہتھوں کیکن، اپنا آپ وکھایا
پیراں ہیٹھاں رُلدی دِسّے، چن ورگی اُچیائی
جیوندے جی کنج موت دے گنبد اندر، گھِر گئے اسیں
اکھیاں جنج قبراں دیاں بُتیاں، بُلھیاں دین دُہائی
ماجد صدیقی (پنجابی کلام)
ماجد صدیقی 