ماجد صدیقی (پنجابی کلام) ۔ غزل نمبر 60
سارا جگ ائی جانے، ساڈا ناتا جیہڑے ڈھب دا اے
ساڈی گل دا بُرا منانا، تُساں نوں، نئیں پھبدا اے
ایہہ سٹ لگیاں بندہ، اگے ودھنوں ائی، رہ جاندا اے
سجناں ولوں مِلیا دھچکا، ٹھیڈا نازک پب دا اے
اوہ ائی دِسّے، وا نوں کٹدے، بازاں دیاں شکاٹاں وچ
گھُگیاں دی مسکینی وچ وی، اوہلا اوس ای رب دا اے
اج وی جیہڑا مُنکر دِسّے، تن دیاں نِگھیاں لوڑاں دا
کُھوہ دا نئیں جے، اوہ بندہ تے سمجھو ڈَڈُو ٹب دا اے
ہو سکے تے پل دو پل لئی، بُلھیاں سنگ، مِلا لّیے
وَیہندیاں وگدیاں پانیاں وانگوں، ساڈا ٹورا جھب دا اے
خورے کیکن مار کے پِتّا، اوہنے، ایہہ تھاں لبھی اے
جس توں پُچھو اوہ ائی آکھے ماجدُ سجن سب دا اے
ماجد صدیقی (پنجابی کلام)
ماجد صدیقی 