ماجد صدیقی (پنجابی کلام) ۔ غزل نمبر 123
ویلے نے کجھ جیہاں گلاں وی، ناں ساڈے مِتھیاں نیں
دل چوں جے کر اُٹھن وی تے، ہوٹھاں تے نئیں لیاؤن دیاں
اُچّا ہسیاں، جان نہ چھڈّے، مگروں دھڑکا رووَن دا
خورے کِنج سہیڑیاں اسّاں، چاہواں اونسیاں پاؤن دیاں
سانتھوں خورے، کس پاروں، ایہہ لوکی گرمی کھان پئے
مُکھڑے مُکھڑے سوجاں نیں، جِنج ڈَلھکاں، اُبھری تاوَن دیاں
اوہ ائی گلاں چمٹیاں رہیاں، ماجدُ جی سنگ تالُو دے
جیہڑیاں گلاّں، سجناں سانویں، بہہ کے سَن دُہراؤن دیاں
ماجد صدیقی (پنجابی کلام)
ماجد صدیقی 