ماجد صدیقی

میں ماکھی دی مکھی لوکو

اک اک پھُل دے بوہے جا کے

مہک مٹھاس دے تحفے لیاواں

اوہدے وچ اپنے تنّوں وی

خورے کیہ کیہ کُجھ مِلاوں

تے چھتے وچ

اپنے حصے دے خانے نوں

؁بھر دا جاواں

پر جد چھتاکسے جوان کڑی دے

جثے وانگر لشکاں مارن لگے

تیلمیاں بانہواں تے لمیاں بانساں والے

گھاگ شکاری

میرا سارا پوہریا

مینتھوں لُٹ لے جاون

میریاں اکھیاں نوں

سیجل جیئی دے دے جاون

میریاں قدماں نوں نویاں باگاں

نویاں رُتاں

نویاں پُھلاں

دی راہ سُجھاون