ماجد صدیقی

تیری موت نے دسیا مینوں

جیہڑا پیار کے نال پاوے

اوہ اوہدی رُوں رُوں دی راہیں

اوہدی شہ رگ دے وچ جا کے وساد جاوے

توں ٹُریوں تے میرے جئیو وچ

ڈاہڈی گُجھی چھِک لگی اے

تے اک مٹھ

جکلیجے نوں جنج دھروندی جاوے

باگ فنا وچ پھگن رُتّے

تن بوٹے دا

وادھا جا کے کرنے آلیا

میریپیار دا ویہرا

کاہنوں بسا کیتائی

مینوں ایہہ گل تے دس جا!

قولاں دیا کچیا

توں تے پیار نبھاون دا

وعدہ کیتا سی

پر کیہ؟

میں یا تُدھ

بے وس انسان دے وعدے

وانگ نیانیاں دے

اِنج ائی ادھ رہ رہندے نیں