جاگدے سوندے

موت دے کولوں ڈرنا کیہا

پل پل دے وچ

سو سو واری مرنا کیہا

ان ہوئی دے ہون توں پہلاں

رہ رہ ہاواں بھرنا کیہا

موت وچاری کول تے

اینی فرصت ناہیں

جیہڑی فرصت… جیون کولوں

منگ کے میں پیا اِنج ونجائیں

جیکن بال ایا نے

اپنی ماں دے کولوں آٹا منگ کے

گھول کے اوہنوں

کندھاں اُتے تھپدے جاون

ماجد صدیقی (پنجابی کلام)