ماجد صدیقی

ان بھول سمے دی مورت جیہی

سفنیاں دے ایس ویس چ رہندی اے

فکراں دی پوہڑی پوہڑی توں

چھکاراں پا پا لہندی اے

بیتے ہوئے سمے سہانے دی

تصویر اکھاں وچ پھر دی اے

بولاں دے اُجڑے شہر اندر

گل اوس کڑی دی چھڑ دی اے

جیہڑی… نظراں دیاں لہراں تے

پھل سدھراں دیاں راہواں تے

چانن بن دے تاریاں لاندی سی

گلاں جیہدیاں خوشبوئی سن

جیہدی چال سی چھم چھم وگدی وا

جیہدی اکھ چ مستی بدلاں دی

جیہدے سر تے زلفاں کالیاں شاہ

جیہدے پیار چ شوہ دیاں لہراں سن

جیہدے بول سجیلے پھل کلیاں

جیہدی سوچ سمے دی مستیائی

جیہدے میل بہاراں رانگلیاں

جیہدے سجر نے پھیرا پایا تے

گل پا گئی طوق دُہائیاں دے

اج بیٹھا گنت شمار کراں

کیہے دوش نیں اکھیاں لائیاں دے