ماجد صدیقی

تیریاں میریاں قدماں اگے

ٹوٹیاں بٹیاں والی دنیا

اک دوجے دا تول کریندی

پیار محبتوں خالی دنیا

میں سمیاں دا سکھ پر چھانواں

تو مچیا بھا نبڑ اگ دا ایں

جا تو میرا کی لگدا ایں

تیریاں میریاں اکھیاں اگے

تاریخاں دیاں اگھڑیاں لیکاں

رانجھے دی قبراں دے لبنو

پنوں دے گل کھبیاں چیکاں

میں فکراں توں اکھیاں میٹاں

توں دکھ دیوا بن جگدا اے

جا توں میرا کی لگدا ایں

تیریاں میریاں سدھراں اگے

اکو ریت پرانی جگ دی

مرزا نام دھرلے اپنا

میں صاحباں دی کجھ نیئیں لگدی

میں مجبور زمانے ہتھوں

تو جو چاہیں کر سکدا ایں

جا توں میرا کی لگد ایں